Taklacı güvercinler, köken olarak Orta Asya'ya kadar uzanmaktadır. Rus tarihçileri, yaptıkları araştırmalarda Rus güvercinlerinin soylarının Türk güvercin soylarından geldiğini belirtmişlerdir. Tarihsel kayıtlara göre, Avrupa'ya sefer yapan atalarımızın taklacı güvercinleri yanlarında götürdükleri ve bu kuşlarla oynadıkları bilinmektedir. Taklacı güvercinler, kendi içinde farklı türlere ayrılmaktadır.

Mardin taklacı güvercinlerinin en önemli özelliği, diğer evde beslenen güvercin türlerinden daha iri olmalarıdır. Bu güvercinlerde tepe ve gül bulunmamaktadır; ancak zamanla diğer türlerle karıştıklarından dolayı tepesi ve gülü olan türler de ortaya çıkabilmektedir. Tepeli olma özelliği baskın değildir, fakat anne ve baba tepeli olduğunda yavruları da tepeli olabilir. Mardin taklacı güvercinlerinin göğüs kafesleri diğer türlerden farklıdır. Bu güvercinler alçaktan uçar ve saatlerce havada kalabilirler. Ayrıca tek başlarına uçmayı da severler.

Urfa taklacı güvercinlerinin en önemli özelliği, kanatlarının düşük olmasıdır. Kanatları kuyruklarının altındadır. Uçma şekli ve renk bakımından Mardin taklacı güvercinine benzer özellikler taşırlar. Kafa şekli köşeli ve alın kısmı dolgun görünüşlüdür. Urfa taklacı güvercinlerinin göğüs kısmında mora benzer bir renk bulunmaktadır. Mardin taklacı güverciniyle arasındaki en önemli ve ayırt edici fark budur. Saf olarak bulunmaları, zaman içerisinde diğer güvercin ırklarıyla karıştıkları için oldukça zordur. Saf olarak bulunduğunda ise çok değerli bir türdür.

Sivas taklacı güvercinleri, küçük başları ve ince gagalarıyla ünlüdür. Siyah, beyaz, mavi ve dumanlı renkler üzerinde kınalı diye bilinen renkler vardır. Miski, çakmaklı ve sabuni adları ülkemizin birçok bölgesinde kullanılır. Bu güvercin türünün Mardin ve Urfa taklacı güvercinlerinden önemli bir farkı, uçmayı fazla sevmemeleridir. Çok alçaktan dalan Sivas taklacı güvercinleri, dalarken ayağı yere değmeden kuyruğunu sürter ve takla atarak yükselir. Yükseldiği mesafe Mardin ve Urfa taklacılarına göre daha kısa olsa da bu mesafede daha fazla takla atarlar.

Ankara taklacı güvercinleri, Türkiye'de beslenen en küçük evcil güvercinlerdir. Fiziksel olarak diğer türlerden daha küçüktürler. Birçok farklı renge sahip olabilen bu türler, genellikle kirli renklidirler. Kırmızı, portakal ve limon renklerinde güvercinlerin üstü kül rengi ile örtülü olabilir. Ankara taklacı güvercinlerinin iyisinde, kanatların ucu ve kuyruk saf beyaz değil, griye yakın bir beyaz tonundadır. Ankara taklacı güvercinleri, diğer taklacılara göre daha fazla takla atabilirler. Yükseldikleri mesafe kısa ama takla sayısı fazladır. Damarları iyi korunarak günümüze kadar saf olarak gelebilmiştir ve bunları bulabilmek mümkündür.

Antalya taklacı güvercini, zaman içerisinde diğer türden kuşlarla birleşmiş ve ortadan kalkmıştır. Dar göğüslü, uzun bacaklı ve uzun boyunludurlar. Gagaları kısa boyludur. Çok fazla çeşitte renkleri vardır ve genelde canlı renklerdir. Uçuş bakımından Urfa taklacı güvercinine benzediği söylenebilir. Bu türdeki güvercinler çok yükselerek ve yalnız uçmayı severler. Yükseklerde oyun oynarlar. Antalya taklacı güvercini, Antalya ve çevresinde bulunmaz. Suriye ve Irak'ta bu ırka rastlanabilir.

Taklacı güvercinlerin genel özellikleri şunlardır:

Taklacı güvercinler, tarih boyunca insanların ilgisini çeken ve farklı coğrafyalarda beslenen özel kuşlardır. Farklı türlerle karışarak çeşitli özellikler kazanmaları, bu güvercinlerin genetik çeşitliliğini artırmıştır. Taklacı güvercinlerin özelliklerini ve türlerini koruyarak gelecek nesillere aktarmak, bu değerli kuşların varlığını sürdürebilmesi açısından önemlidir.